Whisky Journey Day#3 / Part 1 – 22.06.2017
From Aberlour with love
Το πρόγραμμα για τις 2 επόμενες ημέρες, περιελάμβανε αντίστοιχες επισκέψεις στο Aberlour distillery. Το αποστακτήριο διαθέτει 3 tours για το κοινό και η Pernod Richard Hellas είχε κανονίσει να πάρουμε μέρος σε 2 από αυτά, για 2 διαδοχικές ημέρες. Ευτυχία! Φτάσαμε στο υπέροχο χωριό Aberlour νωρίς το πρωί. Η βικτωριανή αύρα του σε συνεπαίρνει. Παρκάραμε έξω από το νεκροταφείο, το οποίο βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το αποστακτήριο. Το σκηνικό μοιάζει βγαλμένο από τις σελίδες της Mary Shelley. Το visitors centre είναι ένα γραφικό βικτωριανό σπιτάκι και ανοίγει στις 9:30. Το tour μας θα ξεκινούσε στις 10:00, οπότε είχαμε χρόνο για μια μικρή εξερεύνηση στα πέριξ.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρήσαμε μπαίνοντας στο χωριό ήταν το κτήριο των ξακουστών μπισκότων (shortbreads) Walkers, το Aberlour House. Στην καρδιά του Aberlour υπάρχει και ένα μικρό μαγαζάκι Walkers, το οποίο ήταν το πρώτο bakery της εταιρίας. Ήταν το μαγαζάκι απ’ όπου ξεκίνησαν όλα το 1898 και ακόμα συνεχίζει να λειτουργεί. Με το που μπήκαμε, η κυρία πίσω από τον πάγκο μας κέρασε ζεστά φρεσκοφουρνιστά μπισκότα, με γεύση oatmeal και honey. Όσο βρισκόμασταν στο μαγαζάκι μπήγε μέσα ο ξάδερφός της, ο οποίος φόραγε πουκάμισο Glenfarclas. Μας τον σύστησε και μας είπε πως αν πάμε στο αποστακτήριο, να ρωτήσουμε για την Donna, την αδερφή της, που είναι tour guide εκεί! Θα το επισκεπτόμασταν το απόγευμα. Αγοράσαμε μερικά πακέτα από διάφορα shortbreads και fruit cakes, ενώ φεύγοντας, η ευγενέστατη κυρία του μαγαζιού, μας γέμισε ένα σακουλάκι με μπισκότα cranberries. Η επαρχία της Σκωτίας στα καλύτερά της.
Το Aberlour House, αποτέλεσε τις πρώτες εγκαταστάσεις ενός αποστακτηρίου το 1825, το οποίο ίδρυσαν o προύχοντας της περιοχής James Gordon και κάποιος Peter Weir. H επένδυση δεν έφερνε τα αναμενόμενα και έτσι το 1833, το αποστακτήριο το ανέλαβαν οι John και James Grant, μαζί με 2 αδέλφια Walker. Όταν η μίσθωση έληξε το 1840, οι Grant μετακόμισαν στο χωριό Rothes και έχτισαν το αποστακτήριο Glen Grant, στο οποίο ο γιος του Peter Weir εργάστηκε ως πωλητής. Τα αδέλφια Walker από την άλλη, επένδυσαν στο αποστακτήριο Linkwood. Η πόλη δεν θα έμενε χωρίς whisky όμως, καθώς το 1879, ο James Fleming, ένας τοπικός τραπεζίτης και ευεργέτης του Aberlour, έχτισε το ομώνυμο distillery, ενάμιση χιλιόμετρο μακρυά από το παλιό.
Επιστρέφοντας στο visitors centre, ο υπεύθυνος ονόματι Jonathan, μας ενημέρωσε ότι το tour θα ξεκινήσει στις 10:30 τελικά, με ξεναγό μας τη Suzan, η οποία ετοιμάζε το tasting που θα κάνουμε. Μας πληροφόρησε ότι μέχρι να ξεκινήσουμε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το χρόνο και να επισκεφτούμε είτε το ρέμα Linn, το νερό του οποίου χρησιμοποιείται για cooling water και καταλήγει σε ένα καταράκτη 10 μέτρων ή να περπατήσουμε μέχρι τον ποταμό Spey, όπου τις δύο όχθες ενώνει η Penny Brig. Πρόκειται για μία πανέμορφη βικτωριανή γέφυρα, δωρεά του κυρίου Fleming, η οποία κατασκευάστηκε για να αντικαταστήσει την επικίνδυνη διάβαση με ferry, του ορμητικού ποταμού. Επιλέξαμε το δεύτερο, αφήνοντας τα Linn Falls για την επόμενη μέρα.
The Fleming Rooms
Η ώρα του tour μας έφτασε. Θα παρακολουθούσαμε το Chronicles of the Cask. Η ευγενέστατη και χαμογελαστή Suzan μας οδήγησε στα Fleming Rooms, τις αίθουσες που χρησιμοποιούνται για τις γευστιγνωσίες. Λόγω του ότι η αυριανή ημέρα θα περιελάμβανε κι εκείνη μια ξενάγηση στις εγκαταστάσεις, αποφασίσαμε να την παρακάμψουμε και να δώσουμε περισσότερο χρόνο στο tasting. Το εσωτερικό του παλαιού κτηρίου αποτελείται από τρεις αίθουσες. Η μία χρησιμεύει και σαν meeting room, με ένα οβάλ ξύλινο τραπέζι στη μέση. Την προσοχή όμως τραβάει ένα παλιό spirit safe που εκτίθεται στο χώρο. Όπως μας είπε η Suzan, προέρχεται από το παλαιό αποστακτήριο Imperial, το οποίο δεν υπάρει πια και στη θέση του χτίστηκε το υπερσύγχρονο Dalmunch, λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα, στο χωρίο Carron.
Το επόμενο δωμάτιο είναι άκρως εντυπωσιακό, μια και διαθέτει ένα εκπληκτικό bar γεμάτο μπουκάλια A’bunadh (A’bunadh στα γαελικά σημαίνει “the original”), αλλά και διάφορες εκφράσεις του αποστακτηρίου. Στα τραπεζάκια ήταν στημένα κάποια set για επικείμενη γευσιγνωσία. Τα δικά μας, μας περίμεναν στην τελευταία αίθουσα. Ένα δωμάτιο με κλασική διακόσμηση και επίπλωση, τζάκι και το πορτρέτο του κ. Fleming πάνω από αυτό. Στο ξύλινο σουπλά, τρία μαύρα ποτήρια και ένα διάφανο. Τέλεια!
Blind tasting
Η φιλοσοφία πίσω από το Chronicles of the Cask, είναι ένα ταξίδι αισθήσεων, από το βαρέλι στο γυαλί. Να γνωρίσεις την επίδραση και τη σημασία των βαρελιών, αλλά και των ετών παλαίωσης, στο whisky. Η διαδικασία αποτελεί μια διερεύνηση διαφορετικών αρώματων και γεύσεων, που μπορεί ή δεν μπορεί κάποιος να βρει μέσα στις εκφράσεις του Aberlour. Ισχύει πάντα η παραδοχή ότι η γευστική παλέτα και η όσφρηση του καθενός μας διαφέρουν. Στο Chronicles of the Cask μπορείς να εξερευνήσεις τα χαρακτηριστικά του whisky, χωρίς να επηρεάζεσαι από την ετικέτα ή το χρώμα. Ένα υπέροχο “τυφλό” παιχνίδι, που κάθε λάτρης του “νερού της ζωής” απολαμβάνει.
Στην αρχή λοιπόν κάτσαμε δίπλα στο τζάκι και κληθήκαμε να βρούμε τι κρύβεται μέσα στα 4 ασημένια κουτάκια, που ήταν τοποθετημένα στο τραπεζάκι. Με οδηγό μόνο τη μύτη μας ανακαλύψαμε μήλο, βανίλια, κανέλα και τσάι ή κάτι παραπλήσιο βοτανικό. Καθόλου τυχαία επιλογή βέβαια, καθώς τα τέσσερα αυτά στοιχεία τα συναντάμε συχνά σε πάρα πολλά ουίσκι. Ακολούθως πήραμε τη θέση μας στον αναπαυτικό καναπέ, μπροστά από τα ποτήρια.
Τα τέσσερα dram
Ξεκινήσαμε από το διάφανο ποτήρι. Χρώμα σκούρο χρυσό. Υποθέσαμε ότι όλα θα είναι cask strength. Το συγκεκριμένο είχε αρκετά ισορροπημένη μύτη. Αποξηραμένα φρούτα, κανέλα και ξύλο ήρθαν αμέσως στο προσκήνιο. Χαμομήλι και μέντα. Αρκετά γλυκό και spicy στο στόμα. Πολύ απαλό και πιπεράτο. Μέλι και ξύλο. Μικρή επίγευση με φουντούκι και toffee. Ήταν το Aberlour 17 years old – The Distillery Reserve Collection. Πρόκειτε για limited edition κυκλοφορίες από τα distilleries της Chivas Brothers, εμφιαλωμένα cask strenght και βρίσκονται μόνο στα shops των αποστακτηρίων. Η δική μας εμφιάλωση προέρχεται από τα βαρέλια bourbon No 17749, 17756-8, 17771 και εμφιαλώθηκε στους 50,2% ABV, σε 1380 μπουκάλια. Δοκιμάσαμε από το 579 μπουκάλι.
Στα τρία μαύρα ποτήρια, η Suzan μας πληροφόρησε ότι θα δοκιμάσουμε τρία whiskies κατ’ ευθείαν από το βαρέλι. Δεν πρόκειτε για εμφιαλώσεις, δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο και μπορεί κάποιος να τα δοκιμάσει αποκλειστικά σε αυτό το tour. Είναι από αυτές τις στιγμές, που σχηματίζεται ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό σου. Οι whisky lovers το αντιλαμβάνονται. Ξεκινώντας με το πρώτο, βρήκαμε στη μύτη βανίλια, χαμομήλι, ανανά, μέντα και γλυκό περγαμόντο. Βουτυρώδες στο στόμα, με αίσθηση μπισκότο βουτύρου. Κίτρα και πιπέρια (πιπέρι σετσουάν αναφώνησε η Βασιλική)! Επίγευση μεσαία, spicy με υπόνοια κανέλας. Το δείγμα προερχόταν από το βαρέλι bourbon No 8092, τύπου hogshhead, και χρονιάς 1996. Συνεχίζουμε στο επόμενο.
Υπέροχη μύτη, γλυκιά. Ανθικά στοιχεία, μέλι, αχλάδι, κρεμ μπρουλέ. Απαλό στο στόμα, με παρουσία ξανά του μελιού. Μπανάνα και νότες γκρέιπφρουτ. Μεσαία επίγευση, αρκετά γλυκιά. Μας άφησε την αίσθηση του γερμά. Όμορφο dram, από το 1st fill bourbon cask Νο 73 του 1994. Στο τελευταίο τώρα, η μύτη ήταν γεμάτη από κόκκινα φρούτα και βρεγμένο ξύλο. Γλυκιά μύτη, προφανέστατα sherry βαρέλι από τα χαρακτηριστικά του. Καρύδι. Γλυκό και στο στόμα, δαμάσκηνα και τσάι του βουνού με μέλι. Κακάο. Μεγάλη επίγευση και όμορφα spicy. Μαρμελάδα με φρούτα του δάσους. Γλυκός καπνός και ελάχιστη αλμύρα. Το συγκεκριμένο αντλήθηκε από το No 2916 sherry butt του 1992.
The Warehouse No1
Μια και δοκιμάσαμε από τρία διαφορετικά βαρέλια, είχε έρθει η ώρα το tour να μας οδηγήσει στις αποθήκες ώστε να δούμε από κοντά τις διαφορές τους. Επόμενος σταθμός η Αποθήκη No1. Στις αποθήκες γενικά απαγορεύεται η φωτογράφιση για λόγους ασφαλείας (πιθανή ανάφλεξη από το αλκοόλ που έχει εξατμιστεί), οπότε αυτό που ζήσαμε μέσα στο Warehouse No1 δεν το έχουμε σε φωτογραφικό υλικό.
Στην Αποθήκη Νο1 είχε έναν χώρο προστατευμένο με κάγκελα, όπου μέσα υπήρχαν κάποια βαρέλια. Σε μια άκρη βρίσκονται 3 άδεια βαρέλια, παρόμοια με τα βαρέλια που αναφέραμε στη γευστική δοκιμή. Μπήκαμε μέσα και η Suzan άρχισε να τα ανοίγει για να μυρίσουμε το εσωτερικό και να δούμε αν υπήρχαν ομοιότητες με τα χαρακτηριστικά που βρήκαμε στα ποτήρια μας. Κάποια γενικά στοιχεία είναι εμφανή, διαπιστώνοντας πάντα τη σημασία που έχει το βαρέλι στην παλαίωση του whisky. Τα 3 είδη βαρελιών που χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον στο Aberlour είναι τα εξής: Βourbon Βarrel (200 lt), Hogshead Cask (250 lt) και Sherry Butt (500 lt). Μαζί με τα άδεια όμως υπήρχε και ένα βαρέλι γεμάτο Sherry, για τους Αμερικανούς επισκέπτες του αποστακτηρίου, όπως μας είπε η Suzan. Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν έχουν ιδέα τι είναι το Sherry και το να δουν πώς μυρίζει, θα βοηθούσε πολύ στην κατανόηση του τελικού αποτελέσματος των εκφράσεων, που προέρχονται από βαρέλια sherry.
Ένα whisky για το δρόμο…
Γυρίζοντας στο δωμάτιο, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα ακόμα whisky και να συζητήσουμε με τη Suzan. Το Aberlour 12 years old Double Cask Matured, ανήκει στις βασικές εκφράσεις του αποστακτηρίου και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα γι’ αυτό στο The Likker Reviews. Πριν μαζέψουμε τα πράγματά μας η ξεναγός μας, μας αποκάλυψε οτι τα σετ με τα τρία blind tasting glasses ήταν δώρο για εμάς και τα τοποθέτησε σε μία όμορφη κασετίνα με την γκραβούρα του James Fleming απ’ έξω, για να μας τα προσφέρει. Μας έφερε επίσης και ένα driver’s pack, για να βάλουμε μέσα στα μπουκαλάκια ό,τι έμεινε στα ποτήρια και να το πάρουμε μαζί μας. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι θα μπορέσεις να απολαύσεις ξανά κάτι από αυτά που δοκίμασες σε αυτό το ταξίδι, όταν επιστρέψεις στην Ελλάδα. Ωραία ιδέα να την εφαρμόσουμε!
Η τελευταία στάση είναι πάντα η επίσκεψη μας στο shop του αποστακτηρίου. Ένα πανέμορφο μικρό μαγαζάκι στο παραδοσιακό κτήριο της εισόδου. Κάναμε τις απαραίτητες αγορές μας, τόσο σε εμφιαλώσεις όσο και σε αναμνηστικά και δώρα και μπήκαμε στο αμάξι για το επόμενο αποστακτήριο, που ήταν το Glenfarclas.
Ευχαριστούμε την εταιρία Pernod Ricard Hellas, που φρόντισε για την επίσκεψή μας και μας έδωσε την ευκαιρία να ζήσουμε αυτή την καταπληκτική εμπειρία, στο αποστακτήριο του Aberlour.
Άρθρο: Βασιλική Χρυσοβιτσιώτη, Γιάννης Μηλιώνης
