Δεν υπάρχει κανένα κοκτέιλ πιο παρερμηνευμένο από το Mai Tai. Το iconic cocktail της ΤΙΚΙ κουλτούρας απαιτεί σεβασμό, έστω και αν υπήρξε το επίσημο κοκτέιλ της προεδρίας του Richard Nixon! Ακόμη και κατά τη διάρκεια εκείνων των δεκαετιών, η συνταγή του είχε μετατραπεί σε ένα χάος σιροπιών και χυμών. Φαινομενικά, ένα κοκτέιλ ανοιχτό σε οποιοδήποτε «πείραγμα» της στιγμής ή προτίμησης του κάθε μπάρμαν.
A Rum cocktail
Το Mai Tai ξεκίνησε ως ένα κοκτέιλ με βάση το ρούμι, τόσο δημοφιλές, που υποτίθεται ότι εξαντλούσε τις παγκόσμιες προμήθειες ρουμιού τη δεκαετία του ‘40 και του ’50. Το 1944, όταν το κοκτέιλ δημιουργήθηκε από τον Victor J. Bergeron – γνωστότερο ως Trader Vic – σίγουρα δεν ήταν απλά μια βόμβα ζάχαρης. Ήταν ένα απλό ποτό που δημιουργήθηκε για να αναδείξει το πικάντικο χαρακτήρα από ένα 17χρονο Τζαμαϊκανό ρούμι ονόματι J. Wray & Nephew. Ο Bergeron τόνισε το σώμα του ρουμιού με ένα άγγιγμα lime, Orgeat, Orange curaçao και μερικές σταγόνες από απλό σιρόπι ζάχαρης demerara.
Σύμφωνα με το μύθο, μετά το χτύπημα του με πάγο και την παρουσίαση του κοκτέιλ σε μερικούς από τους επισκέπτες από τη Ταϊτή, κατέληξαν τόσο πολύ ενθουσιασμένοι από τη δοκιμή, που ένας από αυτούς αναφώνησε, “Maita’i roa a’e”, που μεταφράζεται σε “Εξωπραγματικό! Το καλύτερο!”. Ετσι λοιπόν, ο Bergeron βάπτισε το νέο του κοκτέιλ “Mai Tai”.
Who’s your daddy!
Ωστόσο, όπως και με τις περισσότερες ιστορίες προέλευσης κοκτέιλ, υπάρχει διαφωνία σχετικά με το αν ο Bergeron είναι ο δημιουργός. Ο Donn “Don the Beachcomber” υποστηρίζει ότι η συνταγή του Trader Vic ήταν στην πραγματικότητα εμπνευσμένη από ένα δικό του Punch, το Q.B. Cooler, που επινοήθηκε το 1933. Σύμφωνα με τον Donn, ο Bergeron ήταν θαμώνας στο εστιατόριο του Beachcomber, την εποχή που το “Trader Vic” ήταν απλώς το ψευδώνυμό του και όχι το εστιατόριό του. Ο Bergeron λάτρεψε τη γεύση του Punch, γι’ αυτό και το χρησιμοποίησε για να φτιάξει το Mai Tai.
Ο Bergeron αρνείται αυτόν τον ισχυρισμό στο βιβλίο του “Trader Vic’s Bartenders Guide” γράφοντας: “Όποιος πιστεύει ότι δεν δημιούργησα αυτό το ποτό είναι ένας σιχαμένος ψεύτης(!!)”. Για την ιστορία, το “Q.B. Cooler” περιέχει Ρούμι, lime, Orgeat, σιρόπι τζίντζερ, μίγμα μελιού, σόδα και χυμό πορτοκαλιού.
Μετά την μεγάλη αγάπη των Αμερικανών στην πολυνησιακή κουλτούρα τροφοδοτήθηκε η εξάπλωση της, καθώς και ο πολλαπλασιασμός της αλυσίδας εστιατορίων Trader Vic’s του Bergeron. Ξεκίνησε από το Σιάτλ και έφτασε μέχρι και την Αβάνα της Κούβας παρακαλώ. Λίγα χρόνια μετά την επινόηση του κοκτέιλ, το 17χρονο ρούμι που χρησιμοποιούσε ο Bergeron στη συνταγή του άρχισε να τελειώνει, γι’ αυτό ξεκίνησε να χρησιμοποιεί ένα 15χρονο Wray & Nephew. Αλλά από τη στιγμή που οι προμήθειές του άρχισαν να μειώνονται στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Bergeron δημιούργησε ένα μείγμα Τζαμαϊκανού ρουμιού και Παλαιωμένου ρουμιού από τη Μαρτινίκα, που βασίζεται σε μελάσα, για να μιμηθεί τον Wray & Nephew και να εξασφαλίσει τη μακροζωία της συνταγής του.
To Mai Tai έγινε το σύμβολο του τροπικού παραδείσου της Χαβάης.
Το κοκτέιλ έχει επίσης εξέχοντα ρόλο στην ταινία του 1961 του Elvis Presley, Blue Hawaii. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, το κοκτέιλ βρήκε έναν απίστευτο οπαδό, τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος επισκέφθηκε το Trader Vic’s στο Statler-Hilton, που βρισκόταν λίγα τετράγωνα από τον Λευκό Οίκο. Εκεί γιόρτασε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου με τη σύζυγό του Pat Nixon το 1973, με ένα Mai Tai στο χέρι.
Το Mai Tai προσαρμόστηκε ανώμαλα στις δύσκολες μέρες των κοκτέιλ του 1980, όταν οι έτοιμοι χυμοί και τα σιρόπια πήραν τη θέση των φρέσκων συστατικών. Οι κονσέρβες ανανά και οι χυμοί πορτοκαλιού αναμειγνύονται με δύο ρούμια, τα οποία γενικά χαρακτηρίζονται ως “σκούρο ρούμι” και “λευκό ρούμι” στα μενού των μπαρ και των εστιατορίων. Οι γεύση του αρχικού Wray & Nephew ξεχάστηκε πολύ. Και όπως και με το Daiquiri και τη Μαργαρίτα, υπήρχαν ακόμη και έτοιμα μίγματα Mai Tai.
Τώρα, χάρη στην αναζωογόνηση των κοκτέιλ, η αρχική συνταγή Mai Tai απολαμβάνει την «επιστροφή» της. Οι bartenders και όσοι αγαπούν το ρούμι, ανέλαβαν το “ιερό καθήκον” να ξαναγεννήσουν την αρχική συνταγή του Trader Vic.
Έτσι λοιπόν κι εμείς, ανεβήκαμε στη ταράτσα του Couleur Locale και παρέα με τον Παναγιώτη φτιάξαμε το «δικό τους» Mai Tai. Πολύ κοντά στο original (χωρίς Wray & Nephew 17yo, αλλά αυτά έχει η ζωή).
Χρειαστήκαμε:
50 ml El Dorado 12 ετών Ρούμι από τη Guyana
15 ml Myers’s Rum από Jamaica
25 ml Giffard Orgeat syrup
15 ml Grand Marnier’s Cordon Jaune Triple Sec
40 ml φρεσκοστυμμένο χυμό lime
7,5 ml Simple syrup
2 dashes Angostura Bitters
Προσθέσαμε όλα τα υλικά στο shaker, και σουρώσαμε σε είναι Double Old Fashioned. Γεμίσαμε με τριμμένο πάγο και γαρνίραμε με lime και μια κορυφή δυόσμου.
Στην υγειά σας!
Tips:
Το 2007 το Bar στο Merchant Hotel στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, μπήκε στο Βιβλίο των Παγκοσμίων Ρεκόρ Guinness, για την πώληση του πιο ακριβού κοκτέιλ: $1.475 – Trader Vic’s Mai Tai, με το πρωτότυπο ρούμι Wray & Nephew 17 ετών. Ξεπούλησε σε λιγότερο από ένα χρόνο όλο το απόθεμα που είχε αγοράσει.
Ο φρέσκος χυμός lime είναι βασικό! Όταν πιέζετε το lime, μην το πιέζετε πάρα πολύ – εξάγετε το χυμό, όχι τον πικρό πυρήνα.
Το Mai Tai δεν περιέχει χυμό ανανά ή χυμό πορτοκαλιού ή οποιοσδήποτε άλλο χυμό πέρα από lime.
Location: COULEUR LOCALE
Performing: Παναγιώτης Ράντος
Photo credits: Λίνα Πρόβη
Άρθρο: Γιάννης Σταυρουλάκης
Source:
Trader Vic’s Bartender’s Guide, Revised by Trader Vic, 1972
Smuggler’s Cove: Exotic Cocktails, Rum, and the Cult of Tiki Hardcover by Martin Cate & Rebecca Cate
