Red Sun & Nikka from the barrel

WESTERN: Red Sun (1971)

WHISKY: Nikka from the barrel

ΣΥΝΟΨΗ: Κάπου στην Αριζόνα, γύρω στο 1870, η συμμορία τoυ Αμερικανού Link (Charles Bronson) και του Γάλλου Gauche (Alain Delon) θα ληστέψουν ένα τρένο που μεταφέρει μια χρηματαποστολή. Το ίδιο τρένο όμως μεταφέρει και τον πρέσβη της Ιαπωνίας, ο οποίος με τη σειρά του μεταφέρει ένα χρυσό σπαθί katana, δώρο του Αυτοκράτορα στον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Ο αδίστακτος και πλεονέκτης Delon θα κλέψει το σπαθί, θα σκοτώσει έναν από τους samurai του πρέσβη και θα προσπαθήσει να καθαρίσει και τον Bronson, για να μείνουν όλα δικά του (και να προχωρήσει το σενάριο). Ο έτερος samurai Kuroda (Toshirô Mifune) θα ορκιστεί εκδίκηση και μαζί με τον Link παραμερίζουν τις διαφορές τους και τρέχουν στο κατόπι του Gauche. Ο Kuroda, είτε θα βρει το σπαθί μέσα σε 7 μέρες ή το χαρακίρι θα επισφραγίσει την αποτυχία του.

ΑΤΑΚΑ: Η σκηνή που ο samurai παρατηρεί ένα κουνούπι.

“‘Ενα κουνούπι”. Και βγάζοντας το μαχαίρι…

“Κανένα κουνούπι”

WESTERN NOTES: To Red Sun ή Soleil Rouge όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος, αποτελεί μια γαλλο-ιταλο-ισπανική παραγωγή σε σκηνοθεσία Terence Young, γνωστού από τις 3 ταινίες James Bond που σκηνοθέτησε (Dr. No, From Russia with Love, και Thunderball). Ακροβατώντας ανάμεσα στα κλασικά westerns και τα σπαγγέτι, προσπαθεί να εδραιώσει ένα καινούργιο είδος σε αυτές τις ταινίες, το “East meets West”, το οποίο θα έχει μεν συνέχεια, χωρίς όμως ιδιαίτερη απήχηση. Η Μονομαχία στον Κόκκινο Ήλιο, όπως είναι η ελληνική αποδόση στον τίτλο (συνεχίζοντας την παράδοση των κατά τεκμήριο αποτυχημένων μεταφορών των τίτλων στα ελληνικά), συγκεντρώνει κάποια πολλά ενδιάφεροντα στοιχεία. Χιούμορ, βία, σπλάτερ και ολίγον γυμνό, πράγμα σπάνιο για western εκείνης της εποχής. Υποθέτω ότι στην Αμερική θα είχε λογοκριθεί (για τη Γαλλία ουδείς λόγος). Όταν βέβαια σκηνοθετείς τότε την Ursula Andress, κάποια πράγματα είναι μονόδρομος! Η ιστορία είναι αρκετά απρόβλεπτη με διάφορες ανατροπές και τελικά συμβαίνει αυτό που δεν περιμένεις. Η ταινία έχει άφθονη δράση, πυροβολισμούς, γροθιές και μια ικανοποιητική κορύφωση με την εμπλοκή μάλιστα και ινδιάνων Comanche (οι οποίοι φαίνονται σαν μέλη αποκριάτικης παρέλασης, αλλά τέλος πάντων). Ο Charles Bronson στο στοιχείο του, σαν να είναι γεννημένος cowboy, πιο ανάλαφρος από αντίστοιχους ρόλους στο παρελθόν, μοιάζει να αποχαιρετά με χιούμορ τη σκόνη και τις σέλες για να γίνει στα 70s ο σκληρός τιμωρός στην πόλη. O Alain Delon (1 χρόνο κι όλας μετά το Borsalino) μοιάζει σαν να πέταξε την ρεπούμπλικα και την καπαρντίνα, μπήκε στο διπλανό studio και φόρεσε το καοϋμπόικο καπέλο και τη ζώνη με το περίστροφο. Ένας γοητευτικός, μοιραίος γκάνγκστερ στο west. Ο θρύλος Toshirô Mifune, ζοφερός, αγέλαστος, προσηλωμένος στο σκοπό του, μοιάζει σαν ένα samurai Lee van Cleef, που με στωικότητα βαδίζει προς το φινάλε, με το σπαθί αντί για πιστόλι. Μια σημαντική ταινία στην προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανό το ευρωπαϊκό western, μετά την αποχώρηση του Sergio Leone από το είδος.

WHISKY NOTES: Ένα γιαπωνέζικο blended whisky, πολύ κοντά στο cask strength. Με malt από το Yoichi distillery και grain από το Miyagikyo distillery. Αφού γίνει το πάντρεμα, θα μπει σε ex-bourbon barrels, και θα ωριμάσει για τρεις με έξι μήνες, ούτως ώστε να σταθεροποιηθεί και να έρθει σε αρμονία το απόσταγμα. Λίγα τροπικά φρούτα στη μύτη, πράσινη μπανάνα, βανίλια και αμυγδαλόψιχα. Ένα πολύ καλά ισορροπημένο ουίσκι, με ωραία ένταση. Γλυκά φρέσκα φρούτα, όπως ροδάκινα και μήλα ολοκληρώνουν την αρωματική του γεύση, καρύδι, κανέλα και γαρύφαλλο για το τέλος. Καλή επίγευση με βανίλια και κακάο.