Interview: Joanne Brown

Στα πλαίσια της επίσημης παρουσίασης των THE CLASSIC LADDIE – Scottish Barley, PORT CHARLOTTE – Scottish Barley Heavily Peated, OCTOMORE 07.1/ 208 PPM – Scottish Barley και THE BOTANIST Islay Dry Gin από την Joanne Brown (senior Brand Ambassador στο House of Bruichladdich) στο Tasting Day #9 – The Bruichladdich Journey του The Tasters Club, βρήκαμε την ευκαιρία να την επισκεφτούμε στο ξενοδοχείο της το επόμενο πρωί και να της κάνουμε μερικές ερωτήσεις. Η Joanne είναι πολύ ευχάριστος άνθρωπος και οι απαντήσεις της έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συζητήσαμε για διάφορα θέματα πίνοντας τον καφέ μας και κάποια στιγμή έφτασε και η ώρα των ερωτήσεων.

The Likker: Ποιά είναι η κληρονομία του Jim MacEwan στη νεότερη γενιά του αποστακτηρίου.

Joanne: Πιστεύω ότι είναι η έμπνευση που μας δίνει. Ο Jim είναι ένας θρύλος στην βιομηχανία του whisky και ήταν εκεί, πίσω από πολλούς πειραματισμούς που κάναμε από την αρχή στο Bruichladdich. Όταν τον ακούς απλώς να μιλάει, εμπνέεσε. Απ’ όλα τα φανταστικά πράγματα που έχει κάνει για το whisky, το πιο σημαντικό είναι που υποστήριζε τον εργαζόμενο. Ήταν ο ανθρωπος, που επέμενε να προσλάβουμε ντόπιους ανθρώπους για δουλειά στο αποστακτήριο. Δεν χρειαζόμαστε computers για να φτιάξουμε whisky. Ήθελε να δουλεύουν οι ντόπιοι εκεί. Και αυτό είναι νομίζω το πιο σημαντικό για τον Jim. Ότι εργάζονται 85 άτομα πλήρους απασχόλησης στο αποστακτήριο.

The Likker: Υπήρξε κάποια αλλαγή μετά την αγορά του Bruichladdich από την Rémy Cointreau σε σχέση με την απόσταξη; Θα αγοράζατε malted barley από κάπου αλλού, από Port Ellen για παράδειγμα;

Joanne: Όχι. Τα maltings του Port Ellen ανήκουν στην Diageo και όταν φτιάχνουν malted barley φτιάχνουν heavily peated για το Caol Ila και για το Lagavulin. Αν περισσέψει, μπορεί κάποιος να το αγοράσει. Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι ότι στοιχίζει πολύ ακριβά και δεύτερον, όταν το Bruichladdich πρωτοάνοιξε το 2001, το πρώτο μέρος απ’ όπου ζητήσαμε barley ήταν το Port Ellen, αλλά ήθελαν να τους πληρώνουμε προκαταβολικά ένα έτος για barley που μπορεί να μην πέρναμε κι όλας, γιατί θα μας το έδιναν μόνο αν τους περίσσευε στο τέλος του χρόνου. Ουσιαστικά προσπάθησαν να μας σταματήσουν πριν καν ανοίξουμε. Οπότε γι’ αυτό το λόγο, αλλά και για το ότι χρειαζόμαστε unpeated barley, αφού το 70% της παραγωγής μας χρειάζεται unpeated barley, δεν χρησιμοποιούμε τα Port Ellen maltings. Εν τω μεταξύ δουλεύουμε με την εταιρία Bairds Malts, οι οποίοι είναι συνεργάτες μας αλλά και φίλοι. Δουλεύουμε μαζί τους απο το 2001. Η μέθοδος παραγωγής τους είναι με Saladin Box (σημ. οριζόντια μεγάλα κουτιά στα οποία το κριθάρι βλασταίνει ενώ ανακατεύεται μηχανικά) και έτσι κάνουν μικρότερα batches. Η βυνοποίηση στο Port Ellen γίνεται σε Drum (σημ. πολύ μεγάλοι κύλινδροι όπου η διαδικασία γίνεται περιστροφικά) και παίρνουν 250 τόνους παραγωγή σε αντίθεση με τα Bairds malting που βγάζουν 50 τόνους. Όταν κάνουμε whiskies όπως τα Ιslay Barley ή Οrganic Barley ή Bere Barley είναι πολύ βολικό να έχουμε μικρά batches.

Όσον αφορά τη Rémy Cointreau, είναι μια εταιρία που πραγματικά καταλαβαίνει το Bruichladdich και δεν τους ενδιαφέρει να έχουν και κανένα άλλο whisky distillery. Έτσι, όλες οι αποφάσεις για το τι whisky παρασκευάζουμε, τι βαρέλια χρησιμοποιούμε, πoυ εμφιαλώνουμε ανήκει στην ομάδα στο Islay. Αυτό που έκαναν είναι να επενδύσουν στο αποστακτήριο και μια τέτοια επένδυση είναι πολύ μεγάλη. Πρώτον υπάρχει μεγάλο κόστος συντήρησης του εξοπλισμού καθώς στα mush tuns έχουμε εξαρτήματα από μαντέμι. Πριν από μερικά χρόνια, 3 ή 4, έγινε μια αρκετά μεγάλη ζημιά και ενώ θα ήταν φτηνότερο να αγοράσουμε ένα ολοκαίνουργιο mush tun, το επισκευάσαμε μέσα σε 4 μήνες, με ανταλλακτικά που βρήκε ένας τοπικός σιδεροπώλης, που το μεγαλύτερο πράγμα που είχε πουλήσει ήταν κλειδαριές. Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Rémy Cointreau. Δεύτερον, χτίζει νέες αποθήκες στο Islay. Ξεκινήσαμε ένα καινούργιο project, όπου χτίζουμε μια ομάδα αποθηκών μισό μίλι μακρυά από το αποστακτήριο και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί θέλουμε να είμαστε δεσμευμένοι ότι θα παλαιώνουμε όλα τα whiskies και για πάντα στο Islay. Το πρόβλημα σε αυτό που θέλουμε είναι ότι δεν έχουμε επιπλέον χώρο. Αυτή τη στιγμή έχουμε τη δυνανότητα να αποθηκεύουμε 63.000 βαρέλια whisky στις αποθήκες του Bruichladdich και Port Charlotte και μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχουν γεμίσει. Το πλάνο της Rémy Cointreau είναι να κατασκευάσει μεγάλες αποθήκες σε βάθος 10ετίας που να χωρούν άλλα 150.000 βαρέλια. Όπως σου είπα, είναι πάρα πολύ σημαντικό για μας να παλαιώνουμε όλα τα whiskies στο Islay. Τέλος, μας βοηθάει να επεκτείνουμε την γραμμή παραγωγής μας. Το Bruichladdich βγάζει και whisky (Bruichladdich, Port Charlotte, Octomore) και gin (The Botanist). Αυτό σημαίνει ότι τα εμφιαλώναμε στην ίδια γραμμή παραγωγής, πράγμα που συνεπάγεται ότι όταν γυρνάγαμε από whisky σε gin και αντίστροφα, έπρεπε να καθαρίσουμε τα πάντα και χρειάζονταν και 3 μέρες για να αλλάξουμε τα εξαρτήματα. Τώρα πια έχουμε 1 γραμμή για το Bruichladdich και 1 για το Botanist. To οποίο είναι πολύ καλό.

The Likker: Έχετε σκεφτεί ποτέ σαν distillery να εμφιαλώσετε blended whisky;

Joanne: Όχι όχι όχι όχι (γέλια). Πολλά αποστακτήρια φτιάχνουν blended whisky και αυτό είναι το βούτυρο στο ψωμί τους, αυτό τους βγάζει λεφτά. Καθώς πουλάνε το προϊόν τους σε blenders, αυτό βοηθάει πολύ τα οικονομικά τους. Μερικές φορές το να φτιάχνουν malt whisky είναι ένα μικρό μέρος της επιχείρησής τους. Στο Bruichladdich έχουμε το Botanist και αυτό είναι το δικό μας βούτυρο στο ψωμί, όσο αφορά το να πουλάμε περισσότερο αλκοόλ και φυσικά έχουμε τα single malt μας.

Συχνά μας βλέπουν σαν μικρούς παραγωγούς. Εως το 2012 βγάζαμε περίπου 800.000 λίτρα τον χρόνο κατά πολύ αυξημένο βέβαια από το 2001 όπου είχαμε 100.000 λίτρα και το 2002 250.000. Όταν η Remy Cointreau αγόρασε το Bruichladdich και επένδυσε σε αυτό, είχε ως στόχο την αύξηση της παραγωγής σε 1,3 εκατομμύρια λίτρα. Αν κοιτάξουμε άλλα αποστακτήρια που παράγουν πάρα πολύ whisky, το περισσότερο μέρος του πάει σε blends. Γι αυτό το λόγο θεωρούμαστε “μεγάλοι παίκτες” στην αγορά των malts, γιατί ό,τι παράγουμε παραμένει για να γίνει single malt.

The Likker: Ποιά είναι η άποψή σου για τα NAS whiskies;

Joanne: Νομίζω ότι έχουν τη δική τους θέση στο χώρο. Στο Bruichladdich όλοι λέμε ότι μπορείς να έχεις φανταστικά whiskies μεγάλης ηλικίας αλλά μερικές φορές κάποια δεν είναι τόσο καλά. Έπίσης μπορείς να έχεις κάποια φανταστικά νεότερα whiskies και άλλα όχι τόσο καλά. Το ίδιο ισχύει και για τα No Age Statment whiskies. Δεν μας αρέσει να τα λέμε No Age Statement γιατί πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να φαίνεται η ηλικία. Στο Bruichladdich μας αρέσει να λέμε ότι απορρίπτουμε την τυρρανία της ηλικίας. Αυτό όμως δεν πρέπει να παρερμηνευτεί, ότι δηλαδή η ηλικία δεν παίζει ρόλο, γιατί σε καμμία περίπτωση δεν είναι αυτό που πιστεύουμε. Υπάρχουν τόσοι παράγοντες οι οποίοι παίζουν ρόλο στην ποιότητα του whisky, από την ποιότητα του κριθαριού που θα χρησιμοποιήσεις, τον πραγματικό χρόνο της ζύμωσης, το δοχείο της ζύμωσης, τις τεχνικές απόσταξης και κυρίως όταν κοιτάς την ηλικία ενός whisky είναι πολύ σημαντικό να κοιτάς την ποιότητα του βαρελιού στο οποίο θα παλαιωθεί. Γιατί μπορεί να παλαιώσεις whisky για 25 χρόνια αλλά το βαρέλι να μην είναι καλής ποιότητας κι αυτό δεν το κάνει καλύτερο απο ένα No Age Statement whisky. Χθες το βράδυ (σημ. 7/11/2016 The Tasters Club – The Bruichladdich Journey) κάποιος με ρώτησε πότε θα κάνουμε whisky με Age Stagement. Στην πραγματικότητα από τα whiskies που έχουμε αυτή τη στιγμή, τα 5 είναι aged ή vintage και μόνο τα 2 είναι NAS. Άρα καλύπτουμε όλη την γκάμα στο Bruichladdich.

The Likker: Ποιές είναι οι προσδοκίες σας από την ελληνική αγορά;

Joanne: Wow! (γέλια). Σίγουρα είναι νωρίς ακόμα όσον αφορά το νέο λανσάρισμα του Bruichladdich στην ελληνική αγορά. Συζητούσαμε χθες για το πόσο μεγάλη αγορά ήταν η Ελλάδα όχι τόσο στα single malts αλλά περισσότερο στο blended. Πάντα είχαμε υποστηρικτές στην Ελλάδα όπως ο Γιάννης (σημ. Γιάννης Μάλλιος από το whiskyforum.gr), που ήταν μαζί μας στην γευσιγνωσία του The Tasters Club. Θέλουμε να έχουμε μια βάση σαν εταιρία και μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό κομμάτι. Είμαι πολύ τυχερή, γιατί στο Bruichladdich υπάρχουν τόσα διαφορετικά πράγματα να πεις για τα whiskies – όπως πρόσεξες μερικές φορές απλά μιλάω και μιλάω και μιλάω (γέλια) – αλλά το να συστήνω το Bruichladdich σε όσους δεν το γνωρίζουν ή να το ξανασυστήνω σε όσους το γνώριζαν, μέσα όμως από την νέα μας γκάμα, καθώς και την φιλοσοφία μας και να το παρατηρώ να αναπτύσσεται, είναι πολύ καλό για το Bruichladdich και ελπίζω και για την ελληνική αγορά.

The Likker: Το ίδιο ευχόμαστε και μεις. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

Joanne: Παρακαλώ.